Cultura Societatis
Cultura societatis describi potest quasi anima unius societatis, quae missionem et spiritum societatis ostendit. Ut dictum est, "Homines Pengwei, Animae Pengwei". Societas nostra missionem suam, quae est innovatio et perfectio, servare insistit. Sodales nostri progressum et incrementum cum societate conantur.
Respectus
Saepe nullum melius indicium est culturae reverentis in opere quam modus quo homines cum collegis iunioribus et minoribus annis tractantur. In societate nostra, omnes in societate nostra reverentiam habemus, ubicumque origo sit, quae sit lingua materna, quod sit genus vestrum, et cetera.
Amicus
Collegae quoque et amici operamur. Cum in opere sumus, inter nos cooperamur, simul difficultates superandas adiuvamus. Cum opere caremus, in aream ludorum imus et una ludis athleticis fruimur. Interdum, in tecto prandium campestre habemus. Cum novi socii in societatem veniunt, convivium salutatorium habemus et speramus eos domi sentire.
Aperta mente
Animum apertum esse magni momenti esse putamus. Omnes in societate ius habent suas suggestiones dare. Si suggestiones vel opiniones de rebus societatis habemus, nostras ideas cum moderatore nostro communicare possumus. Per hanc culturam, fiduciam nobis et societati afferre possumus.
Incitatio
Adhortatio est vis spei operariis praebendae. Dux adhortationem dabit cum productionem cotidie incipimus. Si errores facimus, vituperabimur, sed hoc quoque adhortationem esse putamus. Cum errorem commisimus, corrigere debemus. Quia area nostra circumspectionem requirit, si incauti sumus, tum res pessimas societati inferemus.
Homines ad res novas faciendas et cogitationes suas communicandas, mutuoque supervisione utentes, adhortamur. Si bene se gesserint, praemia dabimus et alios progressum facturos sperabimus.
